Kadın yüksek sesle kağıtta yazanları okuduğu sırada gözleri sayfadaki tüm ışığı öğüten iki kara delikti. Bitirdiğinde her yan kararmıştı –artık harflerin arasında boşluk yoktu.
“Hepsi benimle ilgili,” dedi adam hıçkıra hıçkıra ağlayarak. Karanlığı bölmeyi denedi. Omuzları, ölmekte olan bir hayvanın kasları gibi sarsıldı.
“Hepsi bir hikaye,” dedi kadın kağıtları elinde tutmayı sürdürerek.
Yıldızlar hizaya girdi, sayfalar yeniden ışıkla doldu. Göz yaşları kararan ayın sertleşen amberinde yaşamayı sürdürdü.
Amber fosilleşmiş ağaç özüdür, diye hatırladı adam görünmez ağacın köklerine tutunmaya çalışırken.
Gece çürümekte olan bir organizma gibi kendi içine kapandı.
“Sadece bir hikayeydi, endişelenmene gerek yok,” diye tekrarladı adamın göz bebeklerine dokunan kadın ve kağıtları bir daha eline almamak üzere kaldırdı.
